بیبی فیکس ختنه یا تخت نگهدارنده نوعی تخت هست که نوزاد را در جای خود نگه می دارد تا حرکت کردن نوزاد را کاهش دهد. در واقع اين وسيله کاربرد های مختلفی دارد که در ادامه به توضیح آن خواهیم پرداخت.
جراحی ختنه
قبل از اينكه در مورد بیبی فیکس توضيح دهيم لازم است به اين نكته اشاره نماييم كه ختنه کردن یکی از مفید ترین عمل های جراحی در طول تاریخ بشریت است که مزیت های فراوانی در جنبه های مختلف پزشکی، بهداشتی، قومی، مذهبی، اجتماعی و غیره دارد. در عمل ختنه، قسمتی از پوست اضافی ختنه گاه آلت تناسلی پسران حذف می شود. این کار می تواند بر حسب نوع متد ختنه، با روش های متفاوتی اما با یک هدف مشترک انجام شود.
عمل جراحی ختنه، یک عمل نسبتا ساده است که در زمان کوتاهی و به صورت سر پایی با بی حسی موضعی انجام می شود. نکته ای که در این عمل به ظاهر ساده اهمیت دارد، تمرکز، دقت و ظرافت پزشک جراح است. افراد بزرگسال می توانند برای انجام هر عمل جراحی سر پایی (بدون بیهوشی) با پزشک جراح همکاری کنند و بدون حرکت به روی تخت دراز بکشند، ولی در نوزادان وضعیت به این صورت نیست.
بیبی فیکس چه کاربرد هایی دارد؟
به طور طبیعی نوزادان حرکت زیادی دارند و معمولا در حال حرکت دادن دست و پای خود هستند اما برای انجام یک جراحی موفق لازم هست که نوزاد تا حدی بی حرکت شود که امکان انجام عمل جراحی فراهم شود. در صورتی که نوزاد حین عمل جراحی ختنه به خوبی بی حرکت یا به اصطلاح فیکس نشود، ممکن است پزشک جراح نتواند عمل را با تمرکز، دقت و ظرافت کافی انجام دهد که در نتیجه نتیجه نامطلوب در پایان کار و یا برخی عوارض را به همراه خواهد داشت. برای بی حرکت کردن شیرخواران در زمان جراحی روشهای مختلفی ابداع شده است که یکی از این روشها استفاده از وسیله ای به نام بیبی فیکس هست. اين وسيله یک تخته از جنس پلیمر است که در محل مچ پا و مچ دست دارای تسمه هایی هست که دست و پای شیرخوار را بی حرکت میکند از این وسیله در مطب ها برای ختنه و یا در آزمایشگاه های تشخیص طبی برای خونگیری استفاده می‌شود.
بیبی فیکس برای اولین بار در سال 1970 در کشور آمریکا مورد استفاده قرار گرفت. با این حال هنوز هم در این کشور در حال استفاده است. همانطور که اشاره شد، اين وسيله کاربرد های مختلفی دارد از جمله فیکس کردن نوزاد برای تهیه تصاویر رادیولوژی، خونگیری و اعمال جراحی مثل ختنه.
بیبی فیکس بهتر است یا روش سنتی؟
هر چند بسیاری از پزشکان استفاده از روش سنتی یعنی کنترل حرکات شیرخوار به وسیله دستیار پزشک را ترجیح میدهند چون دستیار این تجربه را دارد که در صورتی که احساس کند عضلات شیرخوار خسته شده است محل دستش را جابجا کند و یا اینکه نیروی وارد به شیرخوار را کم و زیاد کند. در روش سنتی از بیبی فیکس استفاده نمي‌شود و گاهی به علت حرکت های زیاد نوزاد، تنها دستیار پزشک برای مهار کردن نوزاد کافی نیست و در نتیجه از والدین هم خواسته می شود که در این مساله کمک نمایند.
از طرفی ممکن است والدین در این زمینه به خوبی عمل نکنند (مثلا به علت تجربه کافی نداشتن، یا اینکه والدین معمولا تاب و توان آن را ندارند که مشاهده کنند بر روی نوزاد شان عمل جراحی انجام می شود) و بیشتر برای نوزاد اذیت کننده باشد. علاوه بر این به خاطر اینکه بیش از یک نفر در امر فیکس کردن نوزاد دخالت دارند، تشویش و بی قراری نوزاد نیز بیشتر خواهد شد. در مجموع هر کدام از دو روش دارای مزایا و معایبی هست و پزشک بسته به مورد درباره روش بی حرکت کردن شیرخوار تصمیم گیری میکند.
در روش سنتی ممکن است فشار زیادی به دست یا پای نوزاد بیاید و به او آسیب جسمی وارد شود اما در بیبی فیکس به خاطر اینکه فشار وارده به نوزاد، ثابت و یکنواخت است و احتمال آسیب فیزیکی کاهش خواهد یافت.
از مزیت های دیگر بیبی فیکس این است که از جنس پلاستیکی ساخته شده، وزن سبکی دارد و فلز در آن به کار نمی رود. همچنین می توان اين وسيله را شست یا ضد عفونی کرد. مدل طراحی آن به گونه ای است که فرورفتگی هایی دارد برای قرار گیری راحت نوزاد داخل آن در نتیجه نوزاد اذیت نمی شود و به او آسیب نمی رسد.
