مقایسه جراحی ختنه کلاسیک و حلقه پلاستیبل

مقایسه دو روش جراحی ختنه کلاسیک و حلقه پلاستیبل موضوعی است که در این مطلب به آن می‌پردازیم.

ختنه کلاسیک متداول ترین نوع ختنه پس از روش حلقه

ختنه یکی از قدیمی‌ترین جراحی‌‎هایی است که بشر از گذشته‌های دور بر نوزادان پسر انجام می‌داده و تا به امروز نیز به قوت خود باقی است. در سال‌های اخیر، شیوه‌های نوینی به منظور انجام این جراحی معرفی شده‌اند که هر کدام مزایا و معایب خود را دارند.
ختنه به روش جراحی که با نام «ختنه کلاسیک» نیز شناخته می‌شود، در کنار روش جراحی ختنه با حلقه پلاستیبل متداول‌ترین انواع جراحی ختنه در ایران به حساب می‌آیند.
پیش‌تر در وبلاگ‌هایی که در این وب‌سایت ارائه شده است به معرفی انواع روش‌های ختنه پرداخته‌ایم؛ در این وبلاگ اما به بررسی و مقایسه دو نوع از متداول‌ترین روش‌های ختنه در ایران می‌پردازیم و در این راه از نتایج تحقیقاتی که در طول سال‌های ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۱ بر ختنه نوزادان زیر یک سال در دو بیمارستان بقیة‌الله و بیمارستان میلاد تهران استفاده می‌کنیم.

جراحی ختنه کلاسیک و حلقه پلاستیبل؛ کدام روش بهتر است؟

اولین قدم همواره مشورت با پزشک متخصص است؛ پزشک با توجه به شرایط نوزاد شما بهترین شیوه را برای جراحی او انتخاب خواهد کرد.
تحقیق و بررسی انجام‌شده بر دو شیوه متداول جراحی ختنه در ایران، نشانگر برتری شیوه ختنه با حلقه پلاستیبل برای نوزادان است؛ چرا که عوارض کمتری نسبت به شیوه جراحی کلاسیک داشته و زمان عمل نیز بسیار کوتاه‌تر است.
عوارض بعد از عمل مانند خون‌ریزی و عفونت موضعی در جراحی ختنه با حلقه پلاستیبل به مراتب پایین‌تر بوده و نیازی به عمل پاکسازی، دبریدمان و جراحی مجدد مشاهده نشده است. علاوه‌بر این، رضایت بیشتری نیز از منظر زیبایی محل جراحی در شیوه جراحی ختنه با حلقه پلاستیبل از سوی والدین نوزاد دیده شده است. البته در سنین بالاتر این روش ممکن هست قابل انجام نباشد و همان شیوه کلاسیک انتخاب شود لذا فاکتور سن در انتخاب روش مناسب بسیار تاثیرگذار هست.
همانطور که در بالا اشاره شد، روش های مختلفی برای ختنه وجود دارند مانند ختنه کلاسیک و حلقه پلاستیبل. نام دیگر روش‌ کلاسیک، dorsal slit یا شکاف پشتی است (یعنی پوست ختنه گاه آلت تناسلی مردانه در قسمت پشت برش داده می شود). به بیان دیگر، تکنیک شکاف پشتی ختنه شامل ایجاد یک برش شکاف در قسمت پشت پوست ختنه گاه و سپس بریدن پوست به صورت محیطی است؛ پس از آن هموستاز حاصل می شود و لبه های پوست بخیه های قابل جذب زده می شود.

کاهش ختنه کلاسیک و افزایش حلقه پلاستیبل

اما تکنیک پلاستیبل در دهه 1950 توسعه پیدا کرد و از آن به بعد مورد استفاده پزشکان قرار گرفت. در این روش پس از جدا کردن پوست ختنه گاه از چسبندگی های سر آلت تناسلی، یک حلقه پلاستیکی به نام پلاستیبل، (شبیه به گیره فلزی گومکو)، به طور کامل روی سر آلت تناسلی قرار می گیرد. هموستاز با قرار دادن نخ مخصوص در شیار پلاستیکی حاصل می شود. در حقیقت این نخ هم موجب هموستاز می شود و هم این اطمینان را ایجاد می کند که پلاستیبل در جای خود باقی می ماند. با این روش وقتی خون به موضع نرسد، پوست بعد از گذشت چند روز شل می شود و پلاستیبل می افتد. پلاستیبل سایز های مختلفی دارد. اندازه پلاستیبل بر اساس اندازه آلت تناسلی انتخاب می شود. اندازه مناسب باید 2 تا 4 میلی متر بالاتر از پهن ترین قسمت آلت تناسلی باشد. پلاستیبل های بزرگتر بهتر عمل می کنند.

نتیجه یک تحقیق مقایسه‌ای

در پژوهش های متعددی ختنه کلاسیک و حلقه پلاستیبل از نظر مدت زمان انجام ختنه با هم دیگر مقایسه شده اند. مثلا نتایج یکی از تحقیقات نشان می دهد که میانگین مدت زمان عمل در تکنیک شکاف پشتی یا ختنه کلاسیک 12 دقیقه و در روش پلاستیبل 7 دقیقه است. بنابراین کاهش زمان مدت عمل یکی از مزیت های مهم روش حلقه پلاستیبل نسبت به روش ختنه کلاسیک است. همچنین خطر خونریزی بعد از عمل در روش پلاستیبل نسبت به کلاسیک کمتر است.
به عنوان جمع بندی باید گفت که پلاستیبل در مقایسه با روش متداول مزیت آشکاری در زمان کوتاه‌تر عمل و خطر کمتر خونریزی بعد از عمل دارد.